Als de wereld aan het veranderen is, is het verleidelijk om de verandering als waarheid naar je toe te trekken. Maar dat doet iedereen die baat heeft bij meer van wat er nu is ook. Of je je nu aangesproken voelt door Oosterse filosofie of door meetkunde, golfbewegingen en relaties zijn overal terug te zien. Ze zouden ons iets kunnen zeggen over waar het heen gaat in deze veranderende chaotische tijden.

Zo rond het begin van de jaartelling zijn we in een tijd gekomen van veel aandacht voor spiritualiteit. Grote religies als het christendom en boeddhisme kwamen op. Waar deze spiritualiteit eerst iets moois en eigens had, kwam ook de gescheidenheid. Er kwam hiërarchie en daarmee mensen die zich meer dan een ander voelden. Personen die zich om welke reden dan ook meer voelden, gebruikten het geloof om onderdanen in de pas te laten lopen. Dit met een verhaal over de hemel en hel, competitie en vergeving voor zonden. Als het altijd beter moet, komen ook verslaving en drugs om de hoek. Woorden die passen bij het einde van de afgelopen 2000 jaar zijn: hiërarchie, controle, leiders, overheden, beroemdheden, goeroe’s, fans en volgelingen. Er was een masculine drang om wolkenkrabbers te bouwen, diploma’s te halen, pronkspullen te bezitten en hebberig te zijn. We zijn doorgeschoten in waar we goed in waren.

Als de golf nu een kantelpunt maakt, waar zou het dan naar toe kunnen gaan? Moeten we nog beter worden in dat waar we al veel te goed in waren, of moeten we stil gaan staan en achteruit gaan lopen, ontdoen, los durven laten en afleren? Is het nu echt tijd om te stoppen met onze kinderen nog langer pesten met toetsen? Moet technologie ons wel controleren op zero emissie of lopen we alleen maar in een fuik van meer belasting, bij gescheidenheid? Hoe gaaf zou het zijn als we niet meer hoeven te overleven in een muizenwieletje. Sneller, harder, nog meer hebben, werken, hopen op goede uitslagen op school, in gezondheid, een goed burger zijn en doen wat hoort. Wat als we gewoonweg kunnen gaan leven. Als wij in onze moestuin werken, voelen we al tijden dat we geen schaarste hebben maar overvloed. Het is onze manier van leven met geld dat ons in schaarste houd. Als we ons dorp vol fruit en notenbomen zetten is er genoeg voedend eten maar hoe moet het dan met de groente boer? Als wij weer geverig worden in plaats van hebberig en niet meer hoeven te winnen van de ander, hoe zou werk, jouw vriendengroep, de samenleving of school er dan uit zien? En als we dan inzien dat de tijd van de ander aanspreken over hoe jij denkt dat het moet, aan z’n eind begint te komen, zullen we dan eens bij ons zelf beginnen?

Anke had een kleine neefje dat lang geleden in het ziekenhuis lag met Kawasaki. Een dodelijke ziekte voor jongens van die leeftijd. Hij was al naar Groningen gebracht met een ambulance omdat ze daar meer kennis hadden. Er waren veel slangetjes en schermen, echt vreselijk! En toen, zo ineens pakte zijn lijfje het leven weer op. Hij werd rustig, de slangen konden eraf en hij mocht weer naar huis. Maar hoe weten wij dan of zijn hart goed klopt, dachten we toen. Hij is nu 26 en viert het leven vol op! Het is een heerlijk jong dat, zoals het hoort lekker doet waar zijn ogen van gaan stralen en geniet van geen controle! Wij hadden toen kort veel controle en het was echt eng om dat los te laten. Toch zijn wij blij dat hij nu lekker zelf gelukkig is. Op veel plekken in onze samenleving werken wij al heel lang met veel testen en controle. Het is misschien wel echt niet voor te stellen dat dit los laten mogelijk beter is. Waarschijnlijk kunnen we boeken vol redenen schrijven over waarom.

En deze week nog spraken we een oud schippersinternaat "broertje" van Anke. We hadden het over van alles en ook dat wij als jonge schipperskinderen met de trein door heel Nederland reisden. Soms konden de grootsten van 12 de kleintjes van 6 een beetje helpen maar soms moest je het ook gewoon zelf doen. Wij  kunnen ons nu niet voorstellen dat we Noah van 8 jaar alleen op de trein naar Rotterdam zetten, en wat zegt dit? Waren we vroeger gek of zijn we dat misschien wel nu? Zijn we verder van ons geluk af komen te staan en gaan we er met de nieuwe golf weer naar terug? Durven we over een jaar of 40 kinderen wel weer op de trein naar Rotterdam te zetten omdat angst, controle en ons ‘ge-aanspreek’ dan is gestopt? Misschien is de trein dan weer een prachtige plek zoals de oriëntexpres ooit was? En stel, wij zouden het durven om Noah alleen met de trein naar Rotterdam te laten gaan, dan verwacht ik dat menig vader en moeder ons wel even zullen aanspreken op ons ouderschap. We hebben elkaar in de tang en zijn bang!

Misschien moeten we toch, voorzichtig mee gaan met de golfbeweging die is ingezet. En, zoals in de lente in een hele koude zee, voetje voor voetje, proberen om meer vanuit liefde, vertrouwen en compassie te leven. Laten we proberen om lichter, gemakkelijker en in vrijheid gaan voorleven ook al is dat soms doodeng. Zo passen we ons ritme aan, aan moeder aarde die al meer deze golfbeweging opgezocht heeft. Laten we mensen die nog vast zitten in oude structuren zoals functies, oorlog of toxische relatie niet bestoken met meningen maar laten we er voor ze zijn als hun ‘huizen in storten’, het moet doodeng zijn. Pak tijd om te lummelen zonder dat je je er schuldig om voelt. Alleen zo kun jij zelf ontdekken wat jouw scheppingskracht is. Loop weg uit de drukte, chaos en het lawaai en voel! De regels die nu nog niet helemaal weg zijn kunnen je nog in de war maken, daarom is rust fijn en wordt het helder. En door te werken aan de ontdekking van jouw echte kracht ben je straks een mooi onderdeel van het geheel. Je hoeft je ogen niet te sluiten voor onrecht en negativiteit. Maar wanneer je voelt in jezelf dat alles je naar beneden trekt, stap er dan uit. Kies rust en een andere focus voor jezelf en de nieuwe wereld.

Woorden die mogelijk gaan komen zijn eerst revolutie, opstand en afbraak. Systemen, dwang, het zal verdwijnen, anders kan het niet anders worden. Mogelijk krijgen mooie woorden als liberté, égalité, fraternité uit Frankrijk dan hernieuwd waarde. Ze werden wet, ze werden op overheidsgebouwen ge-pent ergens tussen 1789 en 1870. Maar het was een tijd van regimewissels, volksopstanden, staatsgrepen en oorlogen, hoor je de oude woorden? Alsof je onder schot gehouden wordt en lief moet doen. Vrijheid is straks vrij, zonder toch te moeten. Gelijkheid wordt waardig, want mensen zijn niet gelijk, maar wel gelijkwaardig. Broederschap gaat over er zijn voor de ander, en samen leven in plaats van competitie. We worden ook wat besluiteloos maar wel weer menselijk en waarachtig. Doordat we nu weer met de aarde gaan werken, worden we hernieuwd spiritueel, zonder dogma’s, gewoon omdat het gelukkig en gezond maakt. Als we weer vrij mogen denken zien we ook weer dat moeder aarde en haar inwoners letterlijk worden verlicht door het universum. Samenwerken is nu zonder de opoffering van de afgelopen tijd.

A seed grows with no sound but a tree falls with huge noise. Destruction has noise, creation is quiet. This is the power of silence.

On Y Va

David & Anke