Orwell: “De meest verschrikkelijke eenzaamheid is niet het soort dat voortkomt uit alleen zijn, maar het soort dat voortkomt uit verkeerd begrepen worden. De eenzaamheid van het staan in een volle kamer, omringd door mensen die je niet zien, die je niet horen, die de ware essentie van wie je bent niet kennen. En in die eenzaamheid heb je het gevoel dat je vervaagt en naar de achtergrond verdwijnt, totdat je niets meer bent dan een geest, een schaduw van je vroegere zelf.

Het is die zielsdiepe pijn van het omringd zijn door mensen – vrienden, familie, collega’s – maar je toch volkomen onzichtbaar voelen. Je kunt glimlachen, knikken en de bewegingen doorlopen, maar van binnen voel je een gevoel van isolatie dat woorden niet volledig kunnen vatten. Je hebt het gevoel dat niemand je echt begrijpt, alsof de meest ware delen van jou verborgen zijn en niet worden herkend, terwijl de wereld alleen de versie van jou erkent die daarbij past.

Dit soort eenzaamheid komt hard aan omdat het niet om de afwezigheid van mensen gaat; het gaat over de afwezigheid van verbinding. Je verlangt ernaar gezien te worden zoals je werkelijk bent.

In die ruimte waarin je je onbekend voelt, begin je jezelf in twijfel te trekken. Je vraagt je af of je moet veranderen, of je moet worden wat de wereld verwacht of verlangt, alleen maar om een vleugje acceptatie te voelen. Maar zelfs dan verdwijnt de eenzaamheid niet; het groeit alleen maar. Omdat de diepere tragedie het langzame vervagen van je eigen essentie is, de delen van jou die je begint te verbergen of los te laten, simpelweg om erbij te horen. Je wordt een schaduw, een geest van het levendige zelf dat je ooit was, stilletjes ronddrijvend, vasthoudend aan de hoop dat iemand het op een dag zou kunnen begrijpen.

Soms leidt de reis door verkeerd begrepen te worden tot een dieper begrip van jezelf. Het leert je om te omarmen wie je bent, zelfs als de wereld daar nog niet klaar voor is. Het nodigt je uit om vrede te vinden in je eigen gezelschap, om de delen van jezelf te koesteren die zich eenzaam en niet erkend voelen. En na verloop van tijd zul je misschien ontdekken dat de juiste connecties – de connecties die je zien, horen en kennen – komen wanneer je ze het minst verwacht.

Dus wacht even. Houd je essentie levend. Weiger een schaduw te worden, zelfs als dat betekent dat je een tijdje alleen moet staan. Je ware zelf verdient het om gevierd te worden, en hoewel het wachten misschien lang duurt, is de schoonheid van volledig gekend zijn elk moment waard. Jouw mensen – degenen die je ziel echt begrijpen – zijn daarbuiten, en als ze je vinden, zal de vreselijke eenzaamheid beginnen te vervagen. Je zult beseffen dat het nooit de bedoeling was dat je essentie verborgen zou blijven. Het was altijd de bedoeling om te schitteren.”

In de chaos van vandaag zul jij je misschien ook eenzaam voelen, of erger je voelt het niet eens meer. Het rennen in je muizenrad; is mijn auto groot genoeg, ben ik groen genoeg of verdien ik genoeg om de vakantie te betalen die me straks likes op insta op gaat leveren, leidt genoeg af. Tot er iets niet meer goed gaat, dan, door de bars komt er licht binnen.

Wat doe jij als het licht binnen komt?

Inez van de Happinez en het boek "Als het leven een cirkel is, waar sta jij dan?", heeft veel van de wereld gezien en geleerd. Ze zegt ook: 'Het ene bestaat niet! Als we dan toch onderdeel zijn van de natuur, hoe kan het dan dat in opvoeding, scholing, alles gericht is op het ‘afzonderen’. Op beter zijn dan de ander? Terwijl het in het ontwerp van ons bestaan toch heel duidelijk om de samenhang gaat.” Als het ene niet bestaat dan is er altijd het andere en toen ze zich dat besefte begon ze cirkels te tekenen. Dus er is een ik en een ander, en er is een geestelijk tegenover lichamelijk. Een cirkel met 4 tegenstellingen of segmenten lijkt een beetje op een kompas, alleen hier hoef je niet naar het noorden. Hier is het midden van belang.

Teken maar eens mee, teken een cirkel met een kruis er in en schrijf:

• Boven: geestelijk, onzichtbaar, idealen en spiritualiteit
• Onder: materiaal, tastbaar, de vorm, het lichaam en geld
• Rechts: ego, ik en persoonlijk
• Links: collectief, uniform en het andere

De cirkel is nu het symbool voor het totaal en aan de buitenkant vind je de tegenstellingen. Hoe verder van het centrum des te groter zijn de tegenstellingen. Nu ontstaat de vraag, wat maakt dat je naar de buitenkant afglijd. Kan het zijn dat je dat waar je zo goed in bent misschien te goed bent gaan doen. Huizen Animus en Anima aan de randen van de cirkel? Hebben de concurrentiestrijd waar we nu inzitten, geld of ons muizenrad gemaakt dat je in een burn-out bent gekomen of is er ontslag? Voel je je leeg? Heb je je wel eens afgevraagd: Waarom doe ik wat ik doe? Ben ik nog wel echt in verbinding met ‘ik’ en ook de ‘ander’? Wat zijn jouw waarden en hoe laat je die zien in je doen en laten?

• Inez vertelt hier over haar cirkels en levenslessen
• Een fragment uit haar boek kun je hier lezen
• En als je serieus met je richting aan de slag wil dan kun je haar boek hier bestellen

Als je dit boek koopt, kun je aan het einde je eigen compas maken. Je mag je waarden kiezen, tools inzetten en je moet afscheid nemen van dingen die je deed. Dingen waardoor je waarschijnlijk naar de zijkant van de circel bent gedreven. 

Als we eenzaam zijn of er is een barst waardoor het licht binnenkomt, is lezen bij de winterhaard misschien wel ontzettend fijn! Zo bereid je je voor op het nieuwe jaar, de cyclus van de natuur en innerlijke groei.

On Y Va

David & Anke